Yalnızlık Şiiri - Mehmet Ali Kadakal

Bu ömür derler, geçer mi yalnız
Geçer dostum ömür dediğin nedir
Yalnız geçmeyecek olsun
Doğarken mi ağladık beraber
Yoksa birlikte mi öleceğiz ki
Şimdi korkalım yaşamaktan tek
Biz yalnızdık acılar yaşandı keskin
Ve yalnızdık gülerken de acılara
Neden güldüğümüzü biz bildik sadece
Ya da neden ağlamadığımızı içimiz oyulurken
Hepsi bitti biz kaldık bildiklerimizle
Öyleyse geçer her şeyin geçtiği gibi
Ömür de her şeyle beraber
Bir zaman sarkacında yaşanır anlar
Ve her ses duyulan mazidir artık
Kelimeler eksik cümler yarım
Her gün bir harf silinmiş dilimizden
Anlatamayız hikayemizi anlamazlar
Hem uzun süre de geçmiştir yalnız
Alışamayacak kadar şimdi kimseye
Ama yine derler, geçer mi bir ömür
Yalnızlık hissedildiği kadardır oysa
Ve yaşandığı kadardır birliktelik
Tek başına da fazlasın bilmezler
Ya da yine yalnız tüm kalabalıklarda