Yalnızlık Şiiri - Ali Kamil

Bir vaha gibiydi yalnızlık...
Bir yanım çöl
Kızgın ve kurak
Bir yanım yemyeşil,berrak
Bir yanıma ne eksem
Bir yanım sen
Her yanıma aşk verir
Bir yanım hasret Çatlak,çatlak
Kurak ve sensiz
Hasrettir gönlümde yalnızlık...
Yağmurun gözyaşlarında danseden...
Bir isyandır ruhumda yalnızlık...
Senle sevdayı var olmaya resmeden...
Sonsuz uçurumdur düşümde yalnızlık...
Yüreğinin sonsuzluğuna atlamak gelirken içimden...
Terkedilmiş bir ummandı yalnızlık
Yalnızlık...Bitkin..Kimsesiz...
Ve sensiz kalmaktı kahrolası yalnızlık
Gözlerinin mavisi suyun kıyısında oturup
Nur’a karışıp
Mavide yok olmaya yakarmaktır yalnızlık...
Tek başına söylenen şarkıydı..
Notaları kayıp,yitik ve silik
Çaresizliğin öteki adı...
Issızlığın kardeşi...
Siyah geceelerde tek başınalıktı yalnızlık...
Sonsuza dalmaktı...
Düşüncelere,düşlere...
Çölde kum tanesi olup kaybolup
Denizde dalga olup köpüklenmekti yalnızlık
Neden sorusunun olmadığı zamandı yalnızlık..
Cevabı olmayan..
Sensiz kalmaktı yalnızlık..