O çürük,ezberci,o ruhsuz senin yalnızlığının teminatıdır.Pis kokan,acıtan,can yakan dikenleriyle senin bahtsızlığının tam güvencesi…Mimarıdır,sessiz sessiz kan ağlayan ömrünün.Aklar,saçlarından,bütün hücrelerine,keder kahır ciğerine işlemiş zavallım artık.Ölüm hiç kimse için bu kadar gecikmemiştir ve hiç kimse ölümü bu kadar çok fazla istememiştir seninki kadar.İnsan mukavemetinin sınırlarını mı sınıyor acaba hayat? ..Koymuş canlıyla –kokmuş ölüyü aynı zindana,”konuşun! Paylaşın! Yürüyün! ” diyor! (NYB)
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
