Yalnızlığımı yazmak istiyorum.
Mısra mısra yok oluşumu ve satırların bana nasıl mezar olduğunu, anlatabilmek...
Şimdilerde yalnızlığımın yalın halini yaşıyorum kendi cümlemde. Sensizliğe, bizsizliğe öylesine alıştım ki; yalnızken hiçbir çoğul eki yakışmıyor kelimelerime.
Yani özetle diyebilirim ki ''yalnız kaldım, çoğulsuzlukta''. Etrafındaki insanlar yalnızlaştırır bazen de insanı.
Ağır gelir yalnızlara yanındakilerin yokluğu.
Ne afillidir yalnızlık.
Üşürsün içindeki soğuk alevlerin gölgesinde de bir ısıtanın olmaz. Kimsesiz ve bomboş içimin çıkmaz sokakları.
Kaderde senden ayrı düşmek de varmış
Doğrusu bunu hiç düşünmemiştim..
Seni tanımadan
Hele seni böyle deli divane sevmeden
Yalnızlık güzeldir diyordum
Al başını, kaç bu şehirden
Devamını Oku
Doğrusu bunu hiç düşünmemiştim..
Seni tanımadan
Hele seni böyle deli divane sevmeden
Yalnızlık güzeldir diyordum
Al başını, kaç bu şehirden
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta