Yalnızlığımı yazmak istiyorum.
Mısra mısra yok oluşumu ve satırların bana nasıl mezar olduğunu, anlatabilmek...
Şimdilerde yalnızlığımın yalın halini yaşıyorum kendi cümlemde. Sensizliğe, bizsizliğe öylesine alıştım ki; yalnızken hiçbir çoğul eki yakışmıyor kelimelerime.
Yani özetle diyebilirim ki ''yalnız kaldım, çoğulsuzlukta''. Etrafındaki insanlar yalnızlaştırır bazen de insanı.
Ağır gelir yalnızlara yanındakilerin yokluğu.
Ne afillidir yalnızlık.
Üşürsün içindeki soğuk alevlerin gölgesinde de bir ısıtanın olmaz. Kimsesiz ve bomboş içimin çıkmaz sokakları.
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta