Korkak değilim,
Yapraklarımın dökülmesinden ürküyorum sadece
Ellerimin buz tutmasından
Ve gözlerindeki sokağa adım attığımda
Acemi kalabalıkta yalnız kalıp kaybolmaktan...
(29-06-2006)
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
gözlerindeki sokağa adım attığımız kişiler, şayet o kalabalıkta bizi seçemiyorlarsa, diğerlerinden ayırt edilemiyorsak; ürkmeliyiz yalnız kalıp kaybolmaktan...
o sokakların çıkmazındaki yürek değilmidir sebebimiz!
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta