Bu kederli hayatın süzgecinde biriken son dem mi?
Yoksa sana yazdığım sonsuz şiirlerde son dizeye ismini veren elem mi?
Yağmur olup yağan mı? Yoksa sensiz gecelere mahpus eden mi?
Deliverenlerin bir gonca gül gibi her şarkıda beni titreten mi?
Nedir bunca umarsızlığın nedeni ışığa hasret iken ben?
Sevda düşmüş iken kalbinin orta yerine neden beklersin ki sen?
Yalnızlığımı türkü olup dinlemek mi istersin?
Yada belki şimdi bu türküyü sen söylersin ...
Suretim yok, ötesini düşünecek takatim kalmadı gayrı,
Kimliğim öldü sefaletim benliğimdir benim .
Ölümden korkum yoktur,
Eğer bir tek bensem öldürülecek!
Bunca yıldır vazgeçemedim bunca ketum şiiri yazmaktan,
Her şiirde yineledim ahvalimi,
Sonsuz siluetimi ebedi bir sır gibi gizledim dizelerimde,
Belki bu türküyü bir gün sen söylersin diye!
Kayıt Tarihi : 23.7.2003 11:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!