Yalnızlığın Teşkili Şiiri - Tuba Başak

Ellerimde kır çiçeklerinden yapma bir taçla, uçurumlar topluyorum ardımsıra..
Siyaha çalıyor gözlerim, iklimsiz yüreklerin değişken suretlerinde.
Sancılı bir sınanmaya tabiydi yüreğim.
Köşebaşındaki büfede bıraktım çocuksu sevinçlerimi
Ardımsıra döşüyordum uçurumları geçtiğim yollara
Sahi bu kalabalık ne büyük bir yalnızlığı teşkil ediyordu böyle yüreğimde.
Cümleler dudağımda kuruyup kalıyordu.
Bir çiğ tanesi büyüklüğündeki umuda kanarcasına yutkunuyordum boğazımda birikmiş acıyı.
Uçurumlar bırakıyor ardımsıra uçurumlar topluyordum.
Geçtiğim yollarda ayağıma hep aynı özlemin çivisi takılıyordu.
Ne özlemin ne olduğunu biliyor ne de özlemekten vazgeçiyordum.
Tutunmaya cesaret ettiğim dalların altında kaldı umuda dair söylemlerim.
Sahi bu kalabalıklar ne büyük bir yalnızlığı teşkil ediyor böylesi yüreğimde..
'tB.