Yalnızlığın Soy Kırımı Şiiri - Hikmet Alkan

Işık,
Kendi arkasında yürüyen gölgenin,
Birleştiriyor İki ucunu,

Sendeyim diyor zaman,
Göz arası uzaklıklara,

Kör gözün karanlığı,
Yeniliyor kendi önyargısına,

Hüzün perdesini kaldıramayan gece,
Yakıyor yalnızlığın ateşini,

Anlamsızlık her daim,
İnşa ediliyor yalnızlık üstüne,
Sarıyor sensizliğin ateşi Gürleviği,

Biriktiriyor kamburlu geceleri,
Karanlığın kumbarası,

Işığın sahibi güneş,
Gecenin bu sihirli halinden,
Kurtaramıyor yalnızlığı,

Sensizlik bir zaptı rap içinde,
Sokuluyor zamanın sıralı kol yürüyüşüne,

Başlıyor yalnızlığın soykırımı,