Yalnızlığın Sonu Şiiri - Feyza Palancı

Anlamışsın yalnızlığın sonu olmadığını
Bazen gülmeye çalıştım Bazen ağlamak
Kırık bir ayna vardı elimde
Kendi yüzüme bakamadım

Kalbim paramparça yüzüm
Birikmiş kırıklar
Canımın yandığını
O kadar hissettim ki

Gözlerim doldu
Elimde içkim
İçimde acılar
Önümde defter kalem

Resmen içimi yaka yaka
Senin ismini deftere yazıyorum
Geri dön de diyemedim
Resmine bakıp bakıp iç çektim

Ağladığımı belli etmedim
Hiç kimseye
Korkmuyorum hiçbir zaman
Ama sen sevgimi belli etmedin
Korkuyorsun korkaklar gibi

Bundan sonra ağlattığım
gecemi gündüzmü sana
haram etmedim etmeyeceğim
Anlayacaksın beni hiçbir zaman

ANLAYACAKSIN