Yalnızlığın Sesi 6 Şiiri - Nazmi Öner

Sabahın saat 04'üne kadar düşünceler aksa durulsa, girdaplar oluştursa da ve korku ne denli büyük olsa da, öteyandan merak sürekli dürtmekte, korkunun yarattığı baskıdan kurtulmaya çalışmakta, beni binanın dışına çıkmaya zorlamaktaydı.Ben korku ile merak arasında önce tarafsız kalsam da, sonunda iksine birden bir alternatif sundum.'Akıl egemen olmalı duruma' dedim. Akıl ikisini de ikna edip, dışarı çıkmama kararı aldıktan sonra, başladı lorkuyu tanımlamaya. Not:O gece o bilinmedik acayip sesler üzerine yazdığım pek çok şiiri son aşamada yeniden düzenleyip altı şiir haline getirdim.O sesi ise okulun kapanmasından bir gün önce bir öğleden sonra tekrar duyduğumda, ilk duyduğum andaki gibi yerimden fırladım, dışarı çıktım.Öğrencilerin arasında bir acayip yaratık, o gece duyduğum acayip sesleri çıkararak dolaşıyordu. 50-60 Cm. boyunda çok korkunç ve tanımsız bir yaratıktı. Öğrencilerin anlattığına göre, 30-35 yaşlarında zihnen ve bedenen gelişmemiş, kendi başına bırakılmayan birisiydi.Çocuklar eve götürmeye çalışıyordu.Yine araştırmalarım sonunda Şubat ayındaki fırtınalı günlerde kaybedildiğini ve bir gece dışarda kaldığını öğrendim.Düşünüyorum da o gece onu o şekilde görsem bilmem ne sanırdım,Şeytan mı, uzaylı mı? Ama insan olduğunu düşünemezdim herhalde.