Yalnızlığın Senfonisi

YALNIZLIĞIN SENFONİSİ

nasılsın diye sorma bana yalnızlığım
hiç iyi değilim bu aralar,darmaduman
günlerdir ağzımı bıçak açmıyor
hep birlikte can sıkıcı,karanlık günlerden geçiyoruz
bindik bir alamete,gidiyoruz sanki bir kıyamete
inşallah diyorum,bu elemden ereriz selamete

milletçe yaşadıklarımız yetmezmiş gibi
bir de sert poyrazlar esiyor dumanlı başımda
içimde sessiz fırtınalar kopuyor doludizgin
fersiz gözümde zaman su gibi akarken
hazanda dört nala koşuyor hüzün
derin bir sessizlik geceye dem vuruyor

garip bir yorgunluk var üzerimde
tarifi mümkün olmayan
tebessüm etmeye mecali olmayan yüzümün
nicedir keyfi kaçık
bu hayat mı beni yordu,yoksa ben mi yordum kendimi bilmiyorum
adanmışlıklarla geçti bu ömür,yalnızca onu biliyorum

düşe kalka yaşarken ben bu hayatı
içimdeki acıya,yitirilmiş umutlara inat
kırgın ruhum hala boş hayaller kuruyor
gerçekle düş arasında sürekli gidip geliyorum
bu zor günler çabucak bir geçse diyorum
yalnızlığı dost edinmiş kendime

dilsiz gecenin boz bulanık sularında
derin düşünceler uykumu bölüyor
iç çekiyor örselenmiş yalnızlığım
hüküm giymiş düşlerim,mahzeninde pas tutuyor
vedasız ayrılıkların ayazı
zemheride iliklerime kadar işliyor

her şey nasılda inanılmaz bir hızla eskiyor
zamanla özlemler bitiyor,eski hevesler kalmıyor
sevgiye dair ağır bedeller ödeniyor
yaşananlar birer anı oluyor belleğimde
yaşanamayanlar içimde ukde kalıyor
eski resimlerim ise gitgide,bana hiç benzemiyor

gece yolculuklarında,geriye dönüp baktığımda
her şey daha dünmüş gibi geliyor
bırakıyorum yorgun ruhumu
deniz gönlümün derin sularına
şahlanan dalgaların figanı
beni can evimden vurdukça vuruyor

şu günlerde çekip gidesim var
bambaşka bir dünyaya
ağrıyan dizlerime aldırış etmeden
kötülüklerin yaşanmadığı
savaşların olmadığı diyarlara
ah keşke olsa,gönüller hep sevgiyle dolsa
asla öyle bir dünya yok,yok ne yazık ki

ah benim en vefalı yalnızlığım
ah benim sessizliğimin sesi
ah benim tarumar gülüşlerim,düşlerim
huzurum,huzursuzluğum,suskunluğum
tenha gecelerdeki kalabalık dünyam
sen misin yine yanı başıma gelen?

her şeyi sineye çeken yalnızlığım benim
kar tanem,kanatları kırık kuşum,sudan çıkmış balığım
kimseyle paylaşılamayan sırlı dünya,dumanlı dağ
en çok sen mi yoruldun susmaktan,benle konuşmaktan
herkese onca anlatacak çok şeyin varken
senin ömrün hep anlamakla mı geçiyor yalnızlığım?

AYLA CERMEN TÜFEKÇİ