Ne çocukluğum du yaşayabildiğim
Ne de mutuluktu elde tutabildigim
Doğru bildiğim yalanlardı sığınaklarım
Yanlızlıktı belkide tek arkadaşım
Ne gelen vardı nede giden ömrümde
Hoş benliğim beni kaldıramıyordu zaten
Serzenişlerim kendimeydi sadece
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
