Akıbet tecelli eder sonunda,
Bozmaya vakit yok, çok geç anladım.
Son sözünü söyler kader sonunda,
Kızmaya vakit yok, çok geç anladım.
Ritmine münhasır zamanın faslı,
Bazı gün neşeli, bazı gün yaslı..
Bir garip bilmece hayatın aslı,
Çözmeye vakit yok, çok geç anladım.
Bir meçhul âlemde sanki üs’leri,
Kimse duymaz beni aşan sesleri..
Gönül imbiğimden taşan his’leri,
Süzmeye vakit yok, çok geç anladım.
Ağıtlar yanarken ağıt Üstün’e,
İstediğin derdi dağıt üstüne,
Düş’leri derleyip kâğıt üstüne,
Çizmeye vakit yok, çok geç anladım.
İrade’nle aklın emrinde ol da
Kanaat ehlinin feyziyle dol da,
Bir imtihan için çıkılan yolda,
Gezmeye vakit yok, çok geç anladım.
Miadı bir ömür boyu bu kurs’un,
Ta ki son nefese kadar okursun..
Akıbeti bilmek bir yana dursun,
Sezmeye vakit yok, çok geç anladım.
YAŞ’ım der; yansa da aşığın özü,
Yine de doymuyor insanın gözü..
Dilimin ucuna gelen son sözü,
Yazmaya vakit yok, çok geç anladım.
03.05.1994
Mehmet YaşKayıt Tarihi : 17.9.2014 11:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Yaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/09/17/yalnizligin-sarkisi-4.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)