Yalnızlığın Rengiydi Şiiri - Adnan Mızrak

şimdi bir yarısında gecenin,
gözlerin geldi aklıma…
dışarısı soğuk,
beynim düşünceler çıkmazında
esen rüzgarın sesi geliyor uzaklardan
gecenin karanlığı sarmış
odamın dört bir yanını…
özlemin sarmış her yanımı…
kelimeler kaçak.
senden yana olan ne varsa,
uzaklaşıyor benden gittikçe…
unutmak istedikçe düşüyorsun dilme,
bir sonbahar kimsesizliği bendeki…
tüm renkleri üzerimde sonbaharın
hüzün yüklü bulutları çekiyorum üzerime…
savrulan yapraklar gibi özlemin,
bir bakıyorum yanımdasın,
bir bakıyorum yoksun…
garip bir duyguymuş sevmek
sevdikçe,
özledikçe,
hasretini çektikçe
artıyorsun içimde…
bitmeyecek bu sancılı bekleyiş biliyorum
şiir olup duracaksın dilimde…
her hatıran yakacak
her anın zihnime oyunlar oynayacak…
korkma uzun sürmeyecek,
öleceğim nasılsa bir gün…
hesap günü gelecek ve soracak tanrı
‘neden’ diye,
ve o an tek cümle çıkacak dilimden,
‘ben buradayken o neden cennette’ diye…