Yalnızlığın Rengi Şiiri - Adnan Taş

Yalnızlığımın başka rengi yok sevgili
Bir bilsen siyahlara nasıl büründüğümü
Şimdi ne giysem siyah oluyor
Hasret oluyor
Sensizliğin bir dağ kadar üzerime düşen sızı oluyorsun
Nükleer bombaların düştüğü boşluğuma kalbimin

Ben bu yalnızlıkla ve pişmanlıkla
Daha fazla yürüyemem bu kalabalık yollarda
Her günüm gölgende
Her gecem çıldırmış kalbimin hüzünlerinde

Şimdi içime eksen sevgi tohumlarını artık yetişmez
Herşey anlamını yitirdi bu kısa ömürde
Bekliyorum ben ölmeden sen hala renginde kalacakmısın
Yoksa ölümüm mü anlamlarını yitirecek
Yalnızlığın siyah renginde