Rengi olmazmış yalnızlığın
Sesi de olurmuş, sessizliği de.
Gece olunca gözleri dolarmış ansızın
Sana da ağlarmış, sensizliğe de.
Yalnızlığın kaderi hep böyleymiş:
Kanadı kırık bir serçeye benzermiş.
Ne uçabilirmiş, ne durabilir,
Ne de unutabilirmiş.
Sensiz olmazmış hayat dediğin,
“Sen” olmakmış içinde sensizliğin.
Uğruna ömrümü adadığım bir sözmüş
Her gece, gözümde yaş sana verdiğim.
Kayıt Tarihi : 13.7.2008 16:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!