Yalnızlığın Öyküsü Şiiri - Musa Takçı

Yalnızlığın umarsız çığlığı bu
Bir şeyler mırıldanıyor
Kalbindeki bu hırs
Avuçlarındaki öfkeyle birleşmiş
Kocaman bir çaresizlik
Bütün çırpınışları

Nasıl da çöreklenmiş ruhuna
Unutmak da istemiyor
Ve haykırmak geliyor içinden
Tüm sevinçlerini beyninden atana kadar
Sonra, belki bir özgürlük
Ve bir yerlere yaslanabilmek
Ama o da yok, lanet olsun
Hep ihanetin kurnazlığı çıkıyor karşısına
Ve ayak parmaklarına varıncaya kadar
Acıyla inliyor

Nasıl da beceriyor
Fırtınalar kopan kalbinde
Bir bıçak gibi saplı sevinçlerini gizlemeyi

Hayat işte
Yine kaydı gökyüzünden
En yalnız yıldızlardan biri daha
Ve köşesine çekildi
Boynu bükük ve suskun
Kimse de yaklaşmadı yanına
Adeta kayıplara karıştı
Sahtekar yalnızlıkları birilerine bırakarak