ellerimin ellerine degisi yasadigimi hissettiren…yuregin herseyi anlamlı kilan…beni iyilige guzellige yonlendiren…hergun yeniden sevdiren…hergun yeniden sevmak ne demek bilirmisin sevgili…hergun yeniden yeni bastan ilk gordugun gun ki gibi heyecan duymak..kalp atislarina ne kadar sahip cikmak istesende cikamamak.icine o duygunun dolmasi..yasamin tadini ellerinde almak..gozlerinden bakmak istemek,ellerin olmak istemek ve en guzeli sen olmak istemek benliksiz ve senliksiz kalmak istemek.sadece bizi yasamak…hergun yeniden sevdaya tutulmak sana..ve kelimelerin kifayetsiz kalmasi sana dair ne demek bilirmisin sevgili…gozlerimdeki,ruhumdaki ve yuregimdeki seni bilirmisin sevgili..toz konduramadıgım bakmaya kiyamadigim seni bilirmisin…bilmek yeterli olur mu yada sadece…yasayabilirmisin bendeki seni benimle..soyle benimle sen olurmusun ve seninle ben olmami ne kadar istersin..kelimeler hep yanyana gelecekler mi? ben istemiyorum seni kelimelerin olmadigi zamanlarda seviyorum.tum haset duygulardan uzakta seviyorum..sadece seviyorum isin asli baska birsey istemiyorum.soyle sevgili sadece sevebilecekmisin beni..senden senin disinda bir beklentim yok sadece seni istiyorum hayattan baska istegimde yok.gozlerin yildizlar gibi gosterir aydinligi karanliklar icindeysem..ne yazsam nafile,anlamlandiramaz duygularimi son sozum …888…
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta