Yalnızlığın Önsözü Şiiri - Ahmet Fatih Ç ...

Karanlığın ortasında yalnızlığın bile terk ettiği
Bir adam var
Karanlığa ve yalnızlığa dönüşen bir adam
Zamanla korkularına dönüşürmüş insan
Bu şehirde yaşanmayan iklimlerde yaşarmış
Bir köşede sessiz oturduğunu sanırmış insanlar
Ama o karanlık bir uçurumdan kurtulmayı beklermiş
Gülüşünde neşe var sanırmış insanlar
O insanları karanlıktan sakınmak için gülermiş
O karanlığa ve yalnızlığa dönüşen adam
Bilir ki her yeni gün bir umut kalmadığının
Yeni bir kanıtı olmak için doğar
Ve batan her güneş
Zorunlu uykuların sancılı gecelere dönüşmesiyle
Umutsuz hayatın sonucuna dönüşür
Ve artık hayatı yaşanılabilir kılan tek şey
Acaba bir umut olabilir mi tereddütüdür
Bir süre sonra artık tereddüt etmeyecek
Ve emin olacak karanlığından, yalnızlığından