Yalnızlığın Omuzları Şiiri - Muammer Ert ...

Kimi boğar kahkahayı
kimi buharlaşır kahkahadan,
arada mekik dokumaktan
yorgun düşer
kurur gider kimi de...
İnsan manzaraları içinde
bir renk işte
koyusundan açığına...
Dahası
damlası damlasına insan...

Ortaçağ goygoycusundan
zamane dalkavuğuna
kuşatmışlarsa ama yaşamı
gardını açmak anlamına gelir
tek bir damlası bile...
Kalakalmışsan hele bir başına,
ta ortasında kavganın...

Yalnızlığın omuzları vardır
orda tek,
dayayıp başını
gözyaşı dökebilecek...

(Kasım '97)