Yalnızlığın Ömrünü Kutluyoruz

Yalnızlığın ömrünü kutluyoruz
Kirli kadehlerde dudaklarımızın izi
Artık kanasa da fark etmez güçsüz öpüşlerimiz
Gözyaşlarından süzülüp
Birbirimizden gittik…

Ağaçlar ölüyor şehrin parklarında
Simsiyah satırlarla anıyorlar bizi
Mürekkebi dağılan yüreklerimizi
Kar kırığı şubat yakıyor
Üşüyen bir kırmızıda boğuluyoruz…

En anlamlı aşkların soykırımı bu gün
Edebiyatı suçlu bir şiir okunuyor meydanlarda
Sözleri göğsümüzde dolanan kurşun
Ölmemek için direniyoruz
Birbirimizin ölümüne tanıklık etmek için…