Yalnızlığın nakaratı - Garip Çoban

Bir fark yarattı bombalardan kaçanlar.
Komşusu aç ilken tok yatan bizden değildir derler, ekmekler çöpe gider.
Gölgelerin soluğu, bilinmeyen g/özler.
İnsanın sevgiyi israf ettiği dünyada.
Dünde unutulmuş bugünler.

Her şey silindi gitti. mülteci bir çocuk düşü gibi.
Geçen günün dikilmiş yola özlemleri.
Çekip giden bilinmeyen yüzün.
Bütün yorgun olanlar şunu söyler.
Dünde unutulmuş bugünler.

Gölgelerin soluğu, bilinmeyen g/özler.
Aklıma düştün şems vakti duada, iyimisin?..
Sende ve bende olan bizde olmayan çağdayız.
Ve zaman hoştu an’a.
Dünde unutulmuş bugünler.

Kara patikadan geçerken gecenin çobanları.
Taşıdığı bu uzak yolcuya b/akanlar duada.
Gölgelerin soluğu, bilinmeyen g/özler.
Gerçek acı, coşturucudur.
Dünde unutulmuş bugünler.

Madem ki yüreğim çarpmaya devam ediyor.
Bir şeyler için, birileri için çarpmak zorunda.
Sessizlik bile sözcüklere göre belirlenir şems vakti.
Güçsüzlüğünü ayaklarının altına alan insan yükselir kendinden.
Dünde unutulmuş bugünler.

Gölgelerin soluğu, bilinmeyen g/özler.
İki yüze inmiş hüzün benziyordu mülteci mahallesi sokaklarına.
Bizden uzaklaşan köylerde kaldı duası kabul olan kabirler.
Ve göğün sakinliği, mevsimin samimiyeti, insanın sevmeye cesareti kalmadı.
Dünde unutulmuş bugünler.

Yağmurda ıslanan ve bakılan kişinin yükü.
Gölgelerin soluğu, bilinmeyen g/özler.
Dizlerinin arkasındaki yorgun Yalım’lar.
Topraktaki yola dizilmiş adımların bilinmeyen yüzü.
Dünde unutulmuş bugünler.

Felekten kurtuldum diyenin, kör kurşunla yaralanması gibi.
Bir ceylan gibi sekince şems vakti dualar gönüllerde.
Gölgelerin soluğu, bilinmeyen g/özler.
Ve adları v/ar.
Dünde unutulmuş bugünler.

Titreyen şafak altında kendinden çekip gidenlerin.
Gece bir yana, ten bir yara.
Siz kendinden ürken suretperestleremi dersiniz insan.
Gölgelerin soluğu, bilinmeyen g/özler.
Balkonlarda camlar titrer, bir kabirtaşı duada bekler.
Dünde unutulmuş bugünler.

Saat beş!..
Ateşin v/ar, şehir bir huni Işık’lar arasında.
Ve sokağın selinde bütün gelincikler.
Kimler yalvarmakta kendine mülteci olan yanına.
Gölgelerin soluğu, bilinmeyen g/özler.
Dünde unutulmuş bugünler.

Kaldırımlar yerinden tek tek sökülüyor.
Birbirinden kopuk hayatlara bir an.
Bir ses yankılarla kayıp zamanda.
Bir damla düştü takma kirpiklerin ardından.
Dünde unutulmuş bugünler.

Duman saçlar, samanyolu bir beden
Gölgelerin soluğu, bilinmeyen g/özler.
Gökte yağmuru indirenden merhamet dilenirken gönül.
Bir tek yüz uzatılan elin tersinde.
Dünde unutulmuş bugünler.

S/öz d/üşüyor ey derviş.
Saat beş!..
Ve kaldırımda kayboluyor çocuklar.
Köpekler bulvarda kokluyor gözleri kapalı olanları.
Dünde unutulmuş bugünler.

Gölgelerin soluğu, bilinmeyen g/özler.
Gece çıkıyor suyun indiği yerden.
Son için bir uyku, yastığın altında.
Sayısız sesler sessiz.
Dünde unutulmuş bugünler.

Ve geç kalıyor insan sabaha.
Ve sen ölüyorsun duasız kalınca şems vakti.
Gölgelerin soluğu, bilinmeyen g/özler.
Yerlerin kulakları var.
Dünde unutulmuş bugünler.

Söyleneni dinliyor melekler.
Bir taş üstüne uzanmış ruh vedalaşırken yol arkadaşıyla.
İnsanın sevmeye sokakları çok dar olsa da.
Kelimelerin arasındaki boşluk da cümleye dahildir.
Dünde unutulmuş bugünler.

Ararken bir dua, daha uzağa nasıl gider insan kendinden.
Gölgelerin soluğu, bilinmeyen g/özlerdesin.
Tek bildiğim şems vakti yolculuklarım.
Sevenin kim olduğunu biliyorum ya.
Dünde unutulmuş bugünler.
(Y.ed - Engin Demirci)