Yalnızlığın mevsimi Şiiri - Ahmet Örnek 2

Yalnızlığın mevsimi şimdi
Yüreğim üşüyor
Telafisi yok
Çığlık çığlığa gelip geçen ömrün
Pazarlık şansım kalmamış meleklerle
Ki tanrı gülümseyerek baksın yüzüme

Yalnızlığın mevsim şimdi
En sevdiğin film sahnelerini başa sarıp
Yeniden seyretmenin zamanı
Gidesin vardır uzaklara, geri dönülmez yollara
Ki içinde dem tutan bakışların izine rastlarsın
Yada mutluluk dolu bir sahnede sonsuz uykuya dalarsın belki

Yalnızlığın mevsimi şimdi
Haber getirsin istersin savrulan yapraklar
Selam götürsün istersin göçüp giden turnalar
Her nefesinde dilini tutuşturur içinde yanan ateşler
İmanından şüphe eder inancını sorgularsın
Ne aşığım diyebilirsin
Ne de vazgeçebilirsin aşktan

Yalnızlığın mevsimi şimdi
el ayak çekilmiş sokaklarda volta vurmakta geçmişin gölgesi
Sala sesleri duyulur uzak minarelerden
Anılan isimle denkleştirirsin adının harflerini
Anlamsızdır titreyen dizlerine derman dilemek
Ki tanrıyla pazarlık etmeye mecalin yoktur

Yalnızlığın mevsimi şimdi
Çarkı kırılmıştır gönül değirmeniyin
Öğüttüğün sevaplar direnemez günah savaşçılarına
Sol yanında uçuşan kırlangıçlar dönmeyecektir artık
Ve baykuşlar
Baykuşlar bile kesmiştir selamı sabahı
Kendini her aradığında bulduğun gecelerinden

Kimseler bilemez içindeki saklını
En sevdiğin türküleri bile unutur olursun
Ama yine de cılız bir ateş yanar hala baktığın ufuklarda
Belki dersin
Belki
Geri döner benden gidenler
Ve mecalsiz de olsan
Son kez pazarlık etmek istersin meleklerle
Tanrıdan
Aşkın tarifini getirin bana diye