Yalnızlığın Melodisi Şiiri - Yılmaz Tosun

YALNIZLIĞIN MELODİSİ
Hüzünlü bir gece yarısı eski bir gramofonda ise yalnızlığın melodisi çalıyor,elimdeki kadehimde ise bir türkü öyle bir türkü çalıyorki yıldızlarını söküyor gök yüzünün o yıldızları toplayıp kadehimdeki meyime bırakıyor.
gök yüzü zından gök yüzü karanlık içinde bir zerre kadar beyazlık kalmamış bir gökyüzü ve kadehimdeki yıldızları alıyorum ellerimle topluyorum bir gök yüzü bir ben bide o ıssızlıktaki gramofondan yükselen yalnızlığın melodisi var.
seni anlatıyor bana bu melodi seninle olamayacağımı,seninle iken acılarla yaşamaya alışacağımı ve senin gözlerindeki hasretimi anlatıyor bana bu melodi.
ellerimi açıyorum yıldızları gökyüzüne tekrar yapıştırmaya çalışıyorum herbir yıldızda tek tek aydınlanıyor gök yüzü her elime aldığım yıldızda.canım yanıyor bırakırken onları tek tek gök yüzüne.canım yanıyor ağlıyorum sanki bedenimden seni atıyorum herseferinde.
şimdi kulaklarımı kapatıyorum ve ıssızlığın yalnızlığın melodisini dinliyorum kadehimde

YILMAZ TOSUN