Yalnızlığın Kuyuları Şiiri - Gökçe Sam

Kuyuları var her yerde yalnızlığın,
Düşmekten kaçtığın,
Düşünmekten kaçındığın.
Suyundan içmek istediğin;
Bir türlü yanaşamadığın.
Cesareti kovalayıp yakalayamadığın,
Onlarca kuyusu var yalnızlığın.

Aklın karışır mücadele ederken,
Yalnız olduğun için mi yalnız hissedersin,
Yalnız hissettiğin için mi yalnızsındır?
Bilemezsin, kalbin yenik düşer;
Kuyu bir kalbi daha mahkum ederken,
Yalnızlık bir uykuyu daha kaçırırken,
Sadece izlersin.

Onlarca kuyusu vardır yalnızlığın,
Suyu hem dert hem çaredir derler,
Yalnızlığın tek çaresi yalnızlıktır,
Sonu var mıdır bilinmez,
Bilinen tek gerçek, hayattır.

Gücünü verdiği acıdan alan,
Kalbe tahtını sualsiz kuran.,
Öğrettiği kadar unutturan,
Bildiğinden utandıran,
Bilmediğinden korkutan,
Acımasız kuralları olan.
Onlarca kuyusu var yalnızlığın!

Bugün ne varsa kalbi acıtan,
Yarın gelir ateşe verir.
Alıştıkça yanmaya insan,
Mutlu olmak zor gelir.
Hayat bir yoldur üzen.
Bazen derdin çaresi yoktur.
Bir film gibidir heyecan veren,
Sonunu başrolünün seçimleri doğurur.

Sinsice yaklaşırken hissizlik,
Kalpten kopan cam parçalarına takılır,
Tatlı uykudan acı uyandırır.
Düşündürür bazen, inceden,
Kalp kırıklığı bir kabus ise,
Düş olan kahkahalar mıdır?
Mutlu olan düşmanlar ise,
İyilikten kime ne kalır?