Yalnızlığın Kuytu Köşelerinde

Kırgın yalnızlıkların kuytu köşelerinde
Bir ıslık çalıp geç hayata, korkmamak adına...
Hayatın en ince kopma noktasında,
Tutunamamanın çaresizliği ellerinde...
Hayatın ritmini kaçırmanın acısı,
Ölçüsüz ve ahenksiz mısralar ortasında....

Kazanmışlarla kaybedenlerin arasında
Yaşanmamışlardan bir duvar örer zaman
Gözyaşlarının, yıkılmışlıkların yıkamadığı...
Yine de, bütün yorgunlukları atıp omzundan
Kırgın yalnızlıkların kuytu köşelerinde
Bir ıslık çalıp geç hayata, korkmamak adına...

Senin sen olmana tahammülü olmasa da kimsenin,
Bağımlılık yaratan mihnetin ellerindeyse yüreğin,
Korkakları dinlemeden geç karanlıkları!
“Kendin” olma savaşının yaraları yüreğinde
Kırgın yalnızlıkların kuytu köşelerinde
Bir ıslık çalıp geç hayata, korkmamak adına...