Düşerse; kan benekli tohumun bencilliği
Başlar; kinin, nefretin tohumu, kök salmaya
Başlar; bedeni sarmaya, dal budak
Çevrene yalnızlığın setleri örülür yavaş yavaş
Diken boy verir, bedenin kıyısı köşesi
İki damla kan sızlar yüreğin
Yarin bile kaçar, sarmaz, okşamaz
Vurulur kıvranırsın yalnızlığında
En aydınlık gününde bir perde
Çöker, ufkuna bir karanlık
En yakının, en uzağın
Koşsan da yetişemezsin
Kalabalıklar içinde bir mayın tarlası
Herkes, itina ile uzaklaşır senden
Anlamazsın, hepsi düşman san ki
Sorgular, cevap bulamazsın ‘’Ben niye yalnız’’
Sen yalnızlığın, tohumu serpili
Sen yalnızlığın dalı, budağı
Dikenler sarmış baştan aşağı
Yalnızlığın: kan benekli 'benciliğin'
(07/04/2008)
Hatice KatranKayıt Tarihi : 7.4.2008 18:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çok güzel bir şiir, yakışır bir finalle bağlanmış. Gönül denizimden 10
En aydınlık gününde bir perde
Çöker, ufkuna bir karanlık
En yakının, en uzağın
Koşsan da yetişemezsin
Dudaklarınızdan tebessüm, gönlünüzden ilham, artsın eksilmesin.
Saygılar...
Âlimoğlu
En aydınlık gününde bir perde
Çöker, ufkuna bir karanlık
En yakının, en uzağın
Koşsan da yetişemezsin
yalnızlıktır.Yalnızlığın kötülüğü sevginin eksikliğidir.Hatice Hanım şiiriniz,sayfa düzeni ve müziği ile çok hoş olmuş.Sevgi ve saygıyla kutluyorum.
TÜM YORUMLAR (14)