En büyük kozudur yalnızlığın,
Hiçbir zaman yalnız kalmaması.
Bulur hemencecik birilerini.
Dertleşmeye koyulur,
Gizlisi saklısı kalmaz kimsenin.
Kimine göre en iyi dost,
Kimininse düşmanı yalnızlık.
Yaşanmışların bedeli,
Bazense yaşanacakların…
Eli kolu bağlı tüm kahramanların,
Sığınak arıyor yamaçlarında.
Tamam bitti derken,
Hay aksi!
Kendini buluyor yine onun karşısında.
Kayıt Tarihi : 2.3.2012 17:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nasreddin Özbey](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/03/02/yalnizligin-kozu.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!