Yalnızlığın Kıyısında Bir Genç

Ve ben sevgilim
Müthiş bir yalnızlık ile terkediyorum bu kenti
Bütün anıları bırakıp gitmek kolay olmayacak biliyorum
Yanımda bir yalnızlık bir umut bir de hüzün alıp gidiyorum
Uçan kuşa yüzen balığa savrulan yaprağa bir ömür mutluluk diliyorum
Gidiyorum..

Napıyım dayanmak zor geliyor artık bazı şeylere
Belki çareyi kaçmakta buldum bende
Bir kitap çantamda her sayfası sende
Bir hayat ve kaygısı bende
Sonsuz dirençli bir beden ama artık yerde

Buğulu camlara gelecek yazdım gelecek günlere inancımdan
Sanırım artık inancım kalmadı
Bilmiyorum gücüm nereye kadar yetecek
Bu dert bu beni adam edecek

İnandım sevmeye ve sevilmeye
Acı çekmeye ve üzülmeye
Esir alınmaya ve yere serilmeye
Alıştım bir merhabanın verdiği yıkıcı etkiye
El uzatıp yerden kaldırdığımın beni yere sermesine
Şahit oldum bir gün değil aslında hep yalnız olduğuma
Bütün cevapları buldum kendime her gün aynı soruları sorduğumda

Gidiyorum sevgilim
Müthiş bir aldanışla
Sanki bir ben kaldım dışarda karda kışta
Çok bile dayandım şu sahte acılara
Bitmeseydi öyküler böyle
Kalmasaydı şarkılar yarım
İnsan insanı sevseydi ne vardı
Bir kuru sevgi çok gelmeseydi insana
Ne bileyim sevgilim olmasaydı kötülükler
Çalınmasaydı rüyalarımız
Terk edip gitmeseydi aşıklar ruhlarını
Bir insan bir insanı insan yapabilseydi gerçekten

Ve sevgilim aklından çıkarma her hikaye yeni bir hikayeyi başlatır inatla
hikaye bitmez
hikayelerimiz bitmeyecek...