Yalnızlığın Kapısı Şiiri - Serkan Meriç

Acılardan gelip çaldım yalnızlığın kapısını,
Çaldım işte; hiç utanmadan, hiç sıkılmadan.
Anılarımı kirli bir gömlek gibi atıp geldim,
Hiç acımadan, dönüp ardıma bile bakmadan.

Bir seni, bir de yüreğimi bıraktım ardımda,
Bıraktım işte; hiç ağlamadan, hiç kanamadan.
Bir yangından, bir yağmurdan kaçarcasına geldim,
Koşarak geldim; yanmadan, ıslanmadan.

“Geldim” dedim açtı kucağını yalnızlığın kapısı,
İlk defa “korktum” dedim, “ağladım” dedim.
Ama sen hiç unutmadın, yalnız bırakmadın beni,
Öfkeyle çarpılmış bir kapının arkasında bekledin...