İlk şiirimi gözlerin için yazdım
Bir Haliç vapurunun buğulu camlarına
Çocuklar gibi sevdim seni, bekledim
Kimi gün adını bir çivi gibi çaktım ıslığıma
Kimi gün küçücük ellerimle yalnızlığın kapılarını taşladım
Senin yüzünden yedim ilk yumruğu
Şaraba, sigaraya senin yüzünden başladım.
Sen bir yapraktın benim ağacımda, kopardılar
Mavi kazaklı çocuk daha güzel ıslıklar çaldı sana
Büyük caddelerde büyük hayaller kurdunuz
Sonra bir tren çok uzaklara götürdü sizi
Beni yüreğimden vurdunuz.
Şimdi ben caddelerde, sokaklarda, köprülerde
Serseri bir rüzgar gibi yalnız ve umutsuz
Sensizliğin resmini çiziyorum kaldırımlara
Durup durup bulutlanıyor gözlerim
Sabırsız damlalar titiriyor kirpik uçlarımda
Gidip bir meyhaneye yıkıyorum kendimi
Birkaç bardak kırıyorum avuçlarımda
Bu korkunç yalnızlığı sen yıktın omuzlarıma
Sen kopardın beni insanlardan
Şimdi dalıp dalıp gidiyorsa gözlerim uzaklara
Bakışlarımda nöbet nöbet karanlıklar duruyorsa
Ve içimde dayanılmaz bir sızı
Mutluluğun en büyüğünü duyabilirsin artık
Düşürdün kaldırımlara göklerdeki yıldızı
Kayıt Tarihi : 29.1.2003 16:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Vedalaşıp ayrıldık..Büyük şair.Değeri bilinmeyenlerden.Bir de siyaset.Güzellikleri ve değerlerimizi bize hiç saydıran siyaset.Körolası !
Ben Milli Türk Talebe Birliğinde yetiştim.Necip Fazılın bütün kitaplarını lisede iken bitirdim.Hemen hemen bütün konferanslarına katıldım.Hayat çizgimde altını kalın olarak çizdiğim önemli şahsiyetlerindendir.Ellerini öpmek gibi bir farklılığa sahibim.En iyi anlayan ve yorumlayanlardanım.Ama Muammer Hacıoğlu ile bir gönül bağı oluşmuştu.Farklı düşünceden olabilirdi.Ama bu iyi bir şair olma gerçeğini değiştirmezdi..Öyle de değil mi ?Allah rahmet etsin diyorum.Bu sahifeleri gezinirken rastladım ismine.Geçen yıllar anısına birşeyler yazmak ihtiyacı ve ayrıca mecburiyeti hissettim.
TÜM YORUMLAR (2)