Yalnızlığın İlanı Şiiri - Kutluay Erdoğan

Bugün çok yalnızım.
Ama dediler ki, söylenmezmiş
Şiirde bile olsa yalnızlık.
Ama şiir gibi değil ki,
Bendeki bu ıssız, sessiz.
Söylenmezmiş
Şiirde bile olsa.
Evirip çevirecekmişsin,
Ama “yalnızım” demeyecekmişsin.
Nasıl demem?
Ama onlar yine der ki,
Hayatta söylenmezmiş yalnızlık.
Kalabalık duracakmışsın, değilsen bile.
Nasıl dururum?
Ben bugün hem de çok yalnızım.
Öyle ki soluğum bile kesilmekte artık.
“Güçlü dur,” derler,
“Kalk ayağa,
Öyle hasta gibi...”
Dışarıda kalabalık bir hayat.
Ama şikayet yok.
Ben seçtim, bana ait bu karar.
İşte, söylenmezmiş ya,
Söylüyorum:
Mis gibi yalnızım işte.
Sohbeti edilecek o kadar mesele...
Sessiz, ıssız gebermekteyim.
Ekmekler değil, insanlar bayat.
Ama şikayet yok.
Ben aldım bu kararı.
Dışarıda boktan bir hayat.
Dostlarımı rüyamda görmekteyim,
Beni unutan...
Onlara 2014'ten selam göndermekteyim.
Bugün çok yalnızım,
Açık açık söylüyorum işte:
2014'ü özlemekteyim.
Bugün çok yalnızım.
Nasıl demem?
Gebermekteyim.