Hiç bulamadım Şiiri - Sami Güney

Ömür geldi geçiyor, azaldı takvimdeki yapraklar
Ne acılar gördüm ,ne boranlar, ne fırtınalar
Arkadaşlarım oldu ,kardeş dediklerim ,dost sandıklarım
Benden başka, beni anlayan birini, hiç
bulamadım

Güzel günlerimde oldu,hatta bazen neşeli
Korktuğumda oldu,bazı zamanlar endişeli
Kalabalıktı bazen,ama çok zaman yalnız kaldım
Benden başka, beni anlayan birini,hiç bulamadım

Çok kişi girip çıktı,hayatımda hep birileri değişti
Kimi bende kendini bitirdi,kiminin de vadesi
yetti
Beni bana ne kadar sordularsa, o kadar anlattım
Benden başka, beni anlayan birini, hiç bulamadım

Kimi kendinden emindi, beni iyi tanıdığını zannetti
Sonra bir gün geldi, hiç tanımadığını farketti
Dışarıya hep güldüm, ben yalnız iken ağladım
Benden başka, beni anlayan birini, hiç bulamadım

Dertsiz zanneder beni,dışarıda iken görenler
İçimde kanayan, sinemde ki yaraları bilmezler
Koştum herkese, yaralarını sardım sarmaladım
Benden başka, beni anlayan birini, hiç bulamadım

Bende ki diğer beni bilmezler, beni tanıdığını zannedenler
Hiç anlatmam, hep dert dinlerim birer birer
Kimseden bir şey beklemedim yaramı kendim sardım
Benden başka, beni anlayan birini, hiç bulamadım

Anlatamıyorsa kendini insan, o zaman yalnız yaşar
Türkü olur dertler, şiir olur,deftere yazar
Ben de beni anlayacak birini her zaman aradım
Benden başka, beni anlayan birini, hiç bulamadım