Yalnızlığın Heykeltıraşı

Uçsuz bucaksız bir yalnızlığın silüetiyim
Çehremde çizikler
Elimde gümüş tabaka
Yaslanıyorum, obur tavırlarıyla
Güneşten ışıklar çalıp
Saat geç olunca yiyen aya
21. yüzyıldan bu yana

Yapışkan bir uykusuzluk
Rahatsızlığıma adım atıyorken
Yüzün, gözümün film perdesinde
Takılmış kaset, gitmiyor hüzün
Ölsem de, dirilsem de

Yalnızca yapayalnızlığım eşlik ediyor bana
Yumruklarım cebimde
Varmıyor elim cama
Bilirim ki acı tek bir yana
Akıyor bak gölgelerim; pıhtısız,kara
Yüzümdeki çizikler de aynada bir yara
Tabaka parlak, bir sigara
Avareyim gözlerinde, uyku gelecek
Ve zaman bizim kasedimizi oynatacak yeniden
İnanç kırgın olmamalı
Benim sana olduğum kadar
Yine de gel derim bu öğle vakti
Gölgelerimi kapat
Ay sensin çünkü
Çünkü ışığın hayat
Durgun sular kadar berrak
Dudaklarını kanat
Tadına varmak için şehvetin
Ölü bir adamı al koynuna bu gece
Bir selam eksik gördüğün
Yapayalnızlığıma zevk kat
Sonra da yıkılıp gideceksin zaten
Bir nevi bir putsun
Hübel,Lat,Uzza,Menat