Yalnızlığın Haz Veren Acısı

Yalnızlığın dip bulduğu andayım
İşte o zaman aklım ve kalbim diz çöküyor
Adem evladının biricik oluşu gerçekliği
karşısında.
Ve
“Ben” e yaraşır olmaya çabalamamaları
hiçbir “ben”in,
küçük düşürüyor dayanaksız kabullerimi.
İçimde sorgulanmaya müsait olmayan
“ben” sevgisi yerle yeksan oluyor,
“ben” sevgisine parmak ucuyla bile yetişemeyeceklerin,
çay içtiğim masaya oturmaya dahi
tenezzül etmemeleriyle.
Heyhat!
Bu kendime yönelen kibir tadındaki nefti sevgi
Her defasında yenik düşüyor
diğerlerine layık bulduğum
alaca sevgi karşısında.