Yalnızlığın Gözleri Şiiri - Esel Arslan

Yalnızlığımın da gözleri var,
Seninkinden daha yeşil,
Ve daha kocaman,
Bir beden durur elimde,
Okşarım o bedende,
Kendi yalnızlığımı.

Gerçek mi, düş mü karışır kafam,
Dokundukça ürperir beynimde tenin,
Kokun dolar burnuma çektikçe havayı,
Uzadıkça uzar saçların koynumda.

Gülsün okuyanlar isterse yazdıklarıma,
Düşlerimi yongaladım döktüm ortalığa,
Dolaşıyorum ruhumun aşina sokaklarında.

Yalnızlığımın gözleri var,
Seninkinden daha yeşil,
Ve daha kocaman,
Ben sana o gözlerle bakarım,
Senin bana baktığından daha sevecen.

Yalnızlığın elleri yakamda, paçamda,
Bırakmak istemez bir türlü,
Adın dilimde, eteklerin elimde,
Ha tuttum ha tutacağım neredeyse.

Yokum desen bile, nafile,
Olmadığın kadar varımsın,
Sabahları günaydınım, narımsın,
Akşamları bir tanem, canımsın,
Yazan yazdı seni bana, beni sana,
Sen benim kadınım, karımsın.

2007 - İzmir

Esel Arslan
Kayıt Tarihi : 2.1.2009 00:12:00