Yalnızlığın Gecesi Şiiri - Yıldıray Coşkun

ustam..

tütün kokan parmaklarla yazıyorum
sana bu yalnızlığı
karanlığın kalbinden
ilk kez duyduğum bir türkünün ardı sıra
susuyorum

nefesim
kesik
boynuma yılan
sesim bana yabancı

nereye dönse başım
kime değse aklımın nazarı
muamma içre bilmece

bilinmez

burası günlerdir gece
kazıyorum toprağı tırnaklarımla
düştüğüm yerde
adam boyu ölümler arasında yaşıyorum
"iyiyim" demek için soranlara

onlar inanır

sen sormazdın
içimin karanlığına
eğilip

Allah derdin
Allah!
Vaadinden dönmez.