Gece çökerken pencereme,
rüzgârın uğultusunda duyarım adını.
Yıldızlar, gökteki sessiz tanıklar,
senin gözlerinden birer kıvılcım taşır bana.
Yalnızım ama yalnızlığımın her köşesi
senin hayalinle ışıldıyor.
Bir sandalye, boş ama sıcak;
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta