Gece çökerken pencereme,
rüzgârın uğultusunda duyarım adını.
Yıldızlar, gökteki sessiz tanıklar,
senin gözlerinden birer kıvılcım taşır bana.
Yalnızım ama yalnızlığımın her köşesi
senin hayalinle ışıldıyor.
Bir sandalye, boş ama sıcak;
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta