Yalnızlık mabedimdeki terlerim…
Hani bir sabah uyanırsın erkenden, gözlerini açma telaşı arasında, ellerin salınır boşlukta…
Uzunca bir gece geçmiştir…
Rüyalar çoğu anlar kâbusa doğru uçmuştur…
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Yazılarınızı okumak güzel...kutluyorum , saygılarla...+...+...
Sordun mu aşkın rengini kendine…
Canın yanar ama…
Ben biliyorum dersin, zaten pembedir onun rengi, sonunda mora bürünür…
Şiirin doyumsuz ikliminde bir nefes! Yazan gönül sağ olsun... 10 puan +ant. Varsa sevginin gücü!
GHüzel ve duyarlı bir anlatıdı, kutlarım Sevgi ve saygılarımla esen kalın!
beğeniyle okudum..tşk...
Her şeye rağmen belki de bize düşündürttüklerinden dolayı yalnızlığı sevmek mi lazım acaba? Çok güzel yazılmış bir metin.Şiir gibi... Selam ve sevgiyle.
Çok çok çok harika üstadım.Büyük bir beğeni ve zevkle okudum.Yüreğinize sağlık.Saygılar sunuyorum.
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta