Yalnızlığın Devriyeleri

Dal gibi titriyorum geceleri
Bakma sen güldüğüme gündüzleri
Benim yolum...
Yalnızlığın devriyeleri.

Bin yıldır dövüşüyorum
Kan revan içindeyim
Bakma böyle heybetli görünüyorum.

Bütün düşmanlarım benden güçlüdür
Bedenim dursa
Beynim dövüşür.

Sakın...
Ben gidiyorum deme

Kafama sıkarım seni
Sakın bırakma beni...

Rüyalarda kalsın bu ayrılıklar
Sabah olup uyanınca,
İyi ki rüya diyorum...
Şükrediyorum avunuyorum.

Gittiğin anda,
Ben kendimi vururum
Ben gitmeden,
Sakın ha...
Gitme yavrum.