Yalnızlığın Dalgaları Şiiri - Cem Kamalı

İçim, kuytuda kalmış yalnızlar ülkesi,
Derinlerde bir yerde duruyor karanlığım.
İşte yine göründü ufuk çizgisi,
İlk yaprağı düşüyor yine sonbaharın.

Soğuk vurunca gözlerinden içeriye,
Bakışları mermi gibi oluyor insanın.
Soğuk iyidir diyorum, çekiyorum içime,
Dinç tutuyor kalbimi, bunca savaşın içinde.

Ağlıyorum işte halime,
Gurur da var serde, göstermeden kimseye.
Bir o yana savuruyor beni rüzgâr, bir bu yana,
Kalbimin falezlerini dövüyor;
Yalnızlığımın dalgaları içimde..

- Cem Kamalı