Teneşirler tebeşir, vefatın ahşabında,
Sensizlik kalesinde bir uçurumcuk ağlar.
Geceden nehirlerin kandilleri yağar da,
Kızışır, ıssız kışın volkanında yalnızlar.
Cüzlerini okurken tümü unutma kalbim,
Karanlık denizlerde hıçkırır falyanoslar.
Her talazda bir dehliz, her biçemde bir biçim,
Hacimlerde ritimler, hazlarda hüzünler var.
Yaz bahçemizde kaldı rengarenk zamanımız,
Şimdi derin yalnızlık gibi çöker akşamlar.
Feryadın cennetinde tonların dansıylayız,
Vurur sahilimize; merhum, mahrem rüyalar.
Kayıt Tarihi : 1.11.2022 21:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
YALNIZLIĞIN DAĞINDA
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!