Yalnızlığın Çırpınışları Şiiri - Ahmet Köse

Sıra sıra dizilmiş bakışlar
kıvranan bir yüreğin
son vuruşlarından.

Diyebilirim artık
bütün gözler
karmaşalar
koşuşturmalar
yakınmalar
coşkular
yalım ve yalın bir yalnızlığa bıraktılar meydanı.

Yüzler aynı sabah.

Her sabah
sesler aynı ses.

Her gece
nasıl kabul ediyorum bu yalnızlığı...
sanmam kimse kaşımaz bu yarayı
şaşarım..!

Elimden tutarak
sessizce
basıyorum hayatın dibine
kaçıncı taksimindeyim bu armoni hayatın
bu kadar mı sahne alınır bu ne olduğu bilinmez oyunda..?

Geliyor..gidiyor...elim
gözüm...bir öteye
bir sevdaya
karışıyor her yanım.

Duruyorum
gümbür gümbür yürekle
açıyorum aşk-ı yüreğimi
rahat vermiyeceğim bu yalnızlığıma.

'89/turgutreis