Yalnızlığın Çığlıkları

Siz hiç yalnız kaldınız mı; tek başına yapayalnız
Çınladı mı içinizde yalnızlığın çığlıkları...
Çevrenizi buram, buram hasret kokusu sardı mı,
Ve...oturup tek başına yalnızlığı duydunuz mu...

Mazinizi düşünüp de hiç içiniz burkuldu mu
Boş kalmış ellerinizle karanlıklara sarılıp,
Bir an ümitlerle dolup bir an hüzüne boğulup;
Bir an boşluğa çaresiz takılıp ta kaldınız mı...

Dağ, dağ büyüyen sessizlik bozdu mu düşlerizi,
Gözlerinizden ansızın süzüldü mü bir damla yaş.
İçinizden bir şeylerin sökülüp gidercesine;
Kalbinizde derin, derin bir inilti duydunuz mu...

Zaman duru zaman geçmez bir göz arar gözleriniz,
Yürüseniz tek başına tutmaz olur dizleriniz,
Düğüm, düğüm boğazınız bir yumruk tıkanmış gibi;
Şöyle sarsıla, sarsıla bir gece ağladınız mı...

Gökyüzüne avuç açıp bir sevgi istediniz mi,
Solan günle ümitlerin söndüğünü gördünüz mü.
Herkese mutlu görünüp içiniz hep kan ağlarken;
Her biten günün peşinden tekrar, tekrar öldünüz mü...

Pırıltılar azalırken yapraklarda ve sularda,
Bir yalnızlık dalgalanır çevremde ki sessizlikte.
Kabusa dönen düşlerde o zoraki uykularda;
Sonsuz bir kuyu misali yalnızlığa düştünüz mü...

Kaybolurken mutluluklar sönen bir balon misali,
Veda eden sevgiliye mahzun, mahzun baktınız mı.
Yalnız geçti, yalnız ömrüm, yalnızlıkta kaybolacak;
O meçhule göçtüğüm an bu yalnızlık son bulacak...