Yalnızlığın Çığlıkları 16

Bazı konuların dokunulmazlığı vardır. Kalp gibi sevda gibi acılar sancılar gibi. Lafı dolandırıp döndürmendeki neden nedir? Bilmez misin bazen ne yapsan da anlatılamaz yürekteki yangınlar. Buna rağmen senin yaraya dokunmak istemekteki inadın nedendir?

Bir gönül ne kadar acı çeker? Gönül yangınlarına ne kadar dayanır? Fırtınalarda savrulurken hayata nasıl tutunur hiçbir fikrin var mı? Güller içerisine düşmüş bir kalpten dikenler cımbızla çekilirken bir can ne kadar yanar bir tahminin var mı?

Evet, ayrılıklarda sevdaya dair, ama her ayrılıkta etten cımbızla kopartılan et parçası nasıl kanar bir düşüncen var mı? Ruh cenderelerde işkenceye çekilirken can acısından çıkan feryattan haberin var mı?

Ne öğrenmek istiyorsun benden? Sana ne anlatmamı istiyorsun? Herkesin fırtınası farklıyken kimi sevda ateşinde kimi pişmanlık ateşinde yanarken çektikleri yalnızlığın, kimseyle bir şey paylaşamamasının suskunluğa mahkûm oluşunun bir nedeni var mı?

Gençken nasıl da tozpembe görünüyor dünya. Her derde her gama keder göğüs gererim sanıyorsun ya. Ama en ufak bir acıda feryadı basarak canım yanıyor diye bas bas bağırıyorsun ya. Kendini dünyanın en dertli insanı sanıyorsun ya, boş ver bağırma. Dünyayı figana çalacağını sanma. Herkes öyle bir ateş içerisindeki hemen yanındakini göremiyor.

Hani bir hastaneye girersin, başta basit hastalıklarla karşılaşırsın. İlerledikçe ağırlıkları artar hastalıkların. Kalp gelir böbrek yetmezliği gelir sonra bir bakarsın kan kanseri. Yani herkes kendi derdini büyük zannederken derdinden ölenler varmış ya. İşte sende ancak bir başkasını dinlediğinde anlarsın derdinin hiçliğini. Kendi derdini unutur çevrendekilere acımaya başlarsın ya işte öyle bir şey…

Kendince dünyanın en acımasız silahıyla sevgiyle vurulmuşsundur. Hayatın çalınmıştır haberin olmaz. Feryat figan bağırır çağırır salya sümük ağlarsın hıçkırıklarını yastıkta feryatlarını dört duvarda boğarsın da birisi anlayacak diye korkarsın. Yaşamak, bilinmezleriyle o kadar güzelken sana hayatı zindan ederler sen farkına varmazsın. Nedeni insanlara güvenmendir bir sevdaya adanmışlığındır kimseye anlatamazsın. Çünkü günümüzde insanlara inanmanın adı enayilik onlara güvenmenin adı saflık olmuştur. Sen olanca saflığınla açıkta kalırsın. Ama bütün günah seninmişçesine anlaşılmaktan korkarsın. Oysa sana bunu yapanların umurlarında olmazsın. Onlar hayatı kuralına göre oynamışlığın rahatlığı içerisinde günlerini gün ederlerken sense bütün saflığınla ben nerede yanlış yaptım sorusunun cevabını ararsın.

Cevap her ne kadar basit olsa da sen kendine anlatamazsın. Dahası kabullenmek istemezsin. Yüreğin kanaya kanaya ciğerin yana yana geceyi sabaha bağlarsın kimse bilmez. Yukarıda dedim ya herkesin kendince bir derdi vardır ve o dert içerisinde boğuluyordur yanındakini görmez.

Aslında saklanmak istiyorsundur toplumdan. Kaçıp gitmek, unutulmak. Merak etme sen hatırlatmadıkça hiç kimse hatırlamayacaktır seni. Herkes kendi günahının vebalini yaşarken sevaplarının güzelliklerine seni ortak etmek istemeyecektir. Çünkü yükünün büyüklüğünden korkacak onların sevaplarının bayramını günahlarınla kirletmenden korkacaklar.

Sevapların çok değilse eğer kendini başkalarına hatırlatmak için uğraşma boşuna. Herkes kendi günahının vebali altında yalnızlık içerisinde ezilirken sen anlaşılmak için bir dost arama. Eğer sen onları birazcık anlamaya çalışsan haline şükreder kendi yalnızlık okyanusunda boğulmaya dünden razı olurdun. Kalplerdeki pişmanlık ateşiyle kavrulmaktansa kendi umut dünyanda düşlerinle mutlu olmaya çalışırdın.

Geceye son bir not. Kendinizi yalnız hissettiğinizde bol bol Allah’ı zikredin. Çünkü kalpler ancak Allah’ı zikretmekle huzur bulur.

Yine bir yalnızlık gecesinden kalemimizden dökülen kelimelerle birilerini kırmış üzmüşsek sürçü lisan edip birilerinin kalbine hüzün düşürmüşsek af ola.

©
10 Eylül 2024
23:27