Yalnızlığın bestesi Şiiri - Ahmet Akkoyun

Yürüyorum arkamdan gelen gölgenin sesi
Kimsesiz limanların hoyrat sabahındayım
Kulağımı zorlayan yalnızlığın bestesi
Ruhumu enkâz gibi süren bâd ahındayım

Gözlerimden düşüyor sükûtun nefesleri
Güneşte kurutarak, rüzgara asıyorum
Tepemde martıların kırık kanat sesleri
Resmini mühür gibi alnıma basıyorum

Dalgalar hayalini gözlerime çarpıyor
Atom tazyiki sanki hücreler dağılıyor
Bakışında çığlıklar ağlarken göz kırpıyor
Bağrımda ümitlerim sessizce boğuluyor

Bakışlarım balıkçı gözyaşları oltası
Vira Bismillah diye sulara atıyorum
Tuttuğum yalnızlığın kalbimdeki sultası
Her adımda bir nefes giderek batıyorum

Beş yüz adım ötesi bir debdebe, panayır
Yağma var bu gün talan ruhum bit pazarında
İç içe girmiş her şey elindeyse gel ayır
Tek bir dirhem etmedi sarraflar nazarında

Yüreğimi gösterdim beş yerinden çatlamış
İçi fazla doluymuş başka bir şey almadı
En sonunda kabına sığmayarak patlamış
Senden başka alacak müşteride kalmadı

İçi seninle dolu orta yeri direksiz
İstesen al senindir bedelini bilemem
Sen olmazsan mavera ve yeryüzü gereksiz
Bir tebessüm kâfidir başka bir şey dilemem

Sende mi almıyorsun unutma bu son pazar
Ne ileri ne geri ortada kaldım esir
Gözlerim hayâlinin üstünde sürgün nazâr
Çiğne geç üzerimden beden yolunda hasır

Sana git demesi zor sanki tufanda içim
Serâb-ı öksüz olsan, lime lime ciğerim
Sensizlik korkusundan tek tek ayakta saçım
Bil ki gidersen kalmaz bana ait değerim

Yine bize yol düştü dağlara çıkma vakti
Kim bilir belki olur eyvahımı dinleyen
Dersen sihir bozuldu tükendi köhne akti
Bülbülün hicrânında gül mü kaldı inleyen

Boşlukta yürümenin bir diğer adı budur
Zehirden bir lokmadır aşka dair verilen
Kalmasın küllerimin üstünde sevda közü
Sensizlik sofrasında nefesimdir serilen

Sol yanımdan aşağı ince ince bir sızı
Geleceksen gel artık takatlerim kesildi
Çalmıyor Makberî’nin teli kopmuş aşk sazı
Ya bana yaz bahar de ya da bu son fasıldı

Makberî - Ahmet Akkoyun........17/01/2008.........00::05.....İst