Artık hayalin çaresizce silindi gönlümden
Gezinir durur, karanlık kuytu köşelerde yüreğim
Gözlerini anımsamak, çürütürken sessiz sessiz bedenimi
Ne yapsam bilemeden, yalnızlığımı bekliyorum.
Maziye uzanınca ellerimdeki kanlı gözyaşları
Unutmak neye yarar, hüzne merhaba demişken
Şimdi “gel” diyemez ismini hecelemeyen dilim
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim