Yalnızlığıma sunacak bir bahanem yok.
Uzun uzun neyi anlatayım ki?
Nasıl yalnız kaldığımı, niçin anlatayım?
Daha doğrusu, kime anlatayım?
Başarısızlıklarım var kimine göre,
Kimine göreyse beceriksizliklerim.
Hatta kendime göre tükenmişliklerim.
Fakat bir şey kesin ki,
Herkese göre sönükleştirdiğim gözlerim.
Parlamıyor gözlerimin içi.
Sahte gülüşlerim ve tebessümlerim,
Olağan olmaya başladı,
Su içmek kadar yahut nefes almak gibi.
Gülmek istemediğimden değil,
Gülemediğimden.
Tebessüm etmek istemediğimden de değil,
Artık nasıl yapıldığını anımsayamamamdan.
Fakat ağlamalarım,
Göz yaşlarım,
Ve haykırışlarım.
Her biri gerçek.
Sebepsiz de olsa gerçek!
Yersiz, anlamsız ve gereksiz de olsa,
Her biri gerçek.
Kayıt Tarihi : 17.2.2022 23:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!