Yalnızlığın Anatomisi Şiiri - İsmail Altın

Gece ve bir adam...

Bir adamın fısıltısı yankılanır sokağın ıssızlığında
Ortak olur yalnızlığa gece
Bazen bir şarkı
Bazen bir şiirle...

Dökülür dudaklarının arasından kelimeler

Zamanın ötesindeki güzel beliriverir o an
Çirkinliklerden arındırılmış
Başka herkesin hiçkimse olduğu bir mekanda
Suretler buluşur
Ve çakışır gözbebekleri
Pencereden kırılıp gelen akşam güneşinin kızıllığında...

Seni seviyorum der aşık
Cevap verir gece, aynı ses tonuyla...

Sonra yanından geçen bir adamın şaşkın bakışları bozar yalnızlığını
O hala yalnızdır oysa...

İsmail Altın