Yalnızlığın Ağrısı Şiiri - Mehmet Göksel

Ben sadece ağır bir yalnızlık dilemiştim.
Ağrılı değil.

İçim olmuş kapkara,
Yokluğundan kapanmıyor açtığın yara.
Kolaysa gelde bende ki seni ara,
Ama bulamazsın.
İçimde kalabalık artık sığamazsın..

Sen hep vardın bende,
Ne ara yarım kaldın ?

Huzur bulduğum yerdi yanın,
Ey benim sol yanım !
Kalmadı artık benim de canım..

Ne kadar da yenildim sana.
Ben yenilmeye alışkın olmasam da,
Olmadı kimse benden tarafta..

Gün gelir belki bende unuturum bende unuttuklarını,
İşte o zaman kendimi uyutmam.

Sonunu hiç bilmediğim bir kitap gibiydin.
Şimdiler de ise, sonumuzu okuyan bir insana dönüşmüşsün..

Ne kadar da yıktın sen beni derinden,
Kaldırmıyor gönlüm derdini kederinden.
Verilmez kimseye fazla değer ederinden..

Sahi ellerin neden ellerin ?

Keşke gülmeyen tek şey yüzümüz olsaydı.